İklim Bölgelerinin Geleneksel Türk Evi Mimarisindeki Etkisi
01 Ağustos 2017
Geleneksel Türk evinde “odalar ve odalararası ortak alan” ilişkilerinin oluşturduğu plan düzeni bir anlamda yöresel topoğrafik özelliklerin yapıdaki yansıması olarak görülebilir. 1,2,3,4 numaralı örnekler genellikle sıcak iklim bölgelerinde görülür (Bkz. Şekil 19). Oysa 5,6,7,8 numaralılar ise ılıman bölge özelliği taşır (Bkz. Şekil 20). İç sofalı yapı biçimi ise genellikle dış etkilere karşı korunması gereken bölgelerde gelişmiştir. (Bkz.Şekil 21). Orta sofalı olan 13, 14, 15, 16 ise sıkışık yerleşmelerde ve soğuk iklim bölgelerinde gelişmiştir (Bkz.Şekil 22).
Şekil 19’da geleneksel yapıların en yalın durumu görülmektedir. Odaların birbirleriyle bağlantıları için evin dışına çıkılır. Bu nedenle zorunlu durumlar dışında daha çok, sıcak iklim bölgelerinde uygulanmıştır.
Şekil 20’de geleneksel Türk evinin yalın durumunun birinci aşaması gösterilmektedir. Odalararası ilişkiler, yapı altında “üst örtülü” bir orta alan yardımı ile düzenlenmiştir. Daha çok sıcak ve ılıman iklim bölgelerinde uygulanabilmiştir.
Şekil 21’de odalararası ilişkiler bütünüyle bina içinde gerçekleştirildiği görülmektedir. Daha çok, dış etkilere karşı korunmuş bir orta alan kurmayı gerektiren durumlarda uygulanmıştır.
Şekil 22’de Binanın tam ortasına çekilmiş olan orta alan, odaların birbirleriyle bağlantısını sağlayan plan şeması gösterilmektedir. Belirli sıkışık yerleşmelerde ve soğuk iklim bölgelerinde uygulanmıştır
